InsideAsonG

Σαν κιθάρα με μια χορδή *Ican'tHoldThisStateAnymore* ξέμεινα από ψυχή στον ήχο - δεν ξέρω αν με νιώθεις; - ...δεν μπορω πια να με καταλάβω *UnderstandMeAnymore*
Απλά αιωρούμαι ρυθμικά στο μονότονο πλατάγιασμα, καθώς το δάχτυλο χτυπάει πάνω κάτω τη χορδή - ταΤαΤαΤα ταΤαΤαΤΑτατα... Όσο κι αν το θέλω να περπατήσω στα χνάρια της φανατασίας μου με βήμα ανοιχτό, *ToTreadThisFantasyOpenly*
τίποτα δεν με μετακινεί από τον ιστό του παλυνδρομικού μου χτύπου - ταΤαΤαΤα ταΤαΤαΤΑτατα... Πού έφταιξα; Κι αν όλο αυτό είναι ΟΛΟ λάθος, ΕΓΩ τί λάθος έκανα; *WhatHaveIdone* Η αβεβαιότητα με έχει κυριεύσει ...γρανάζια που ξέρουν μόνο να σφίγγουν αργά... *OhThisUncertaintyIsTakingMeOver*

~

Δεν μπορώ πια να ορίσω αυτή τη φάση *Ican'tMouldThisStageAnymore*
Είναι μεγαλύτερη από μένα και εξοργισμένη με χλευάζει -ΓκαΓκαΓκαΓκαΓκαΜΠΟΥΜμπουμ... Δεν με αναγνωρίζω πια *RecognizeMeAnymore* Όσο κι αν το θέλω δεν μπορώ να ποδοπατήσω αυτόν τον εφιάλτη μου με βήμα δυνατό *ToTreadThisFantasyOpenly* ...δεν νιώθω - δεν ξέρω αν με νιώθεις; Τι στο καλό έχω κάνει *WhatHaveIdone* κι αυτή η αβεβαιότητα με έχει καταβάλλει; *OhThisUncertaintyIsTakingMeOver* Μα τί έκανα; Πώς αφέθηκα σ' αυτήν τη φαντασίωση χωρίς όρους;... Τα πόδια μου, τα χέρια μου, το κορμί μου ολόκληρο πιασμένο στον ιστό του παλυνδρομικού μου χτύπου - ταΤαΤαΤα ταΤαΤαΤΑτατα...

...κι αυτή η αβεβαιότητα με έχει κυριεύσει για πάντα...

~Inspired by:

Το αφήνω στην ...ΚΡΙΣΗ σας!

Ειλικρινά, μας έχω βαρεθεί. Πόσο εύκολα πια πιστεύουμε ότι τα πράγματα είναι ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ;
Μας λένε, πουΧου, «Απολύεσαι – η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ βλέπεις…».
Μα εννοείται, αφού πρώτα σκορπάνε τον πανικό της ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ για την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, μετά σίγουρα έπεται και αυτή. Ωρέεε, είναι κανόνας: όταν δεν μπορώ να σε πείσω να κάνεις αυτό που εγώ θέλω να κάνεις, σε κάνω να πιστέψεις ότι εσύ αποφάσισες να κάνεις αυτό που εγώ θέλω να κάνεις. Χμμμμ σε μπέρδεψα… Όμως, να, όπως το κόβω δεν πρέπει να είναι πολύ μακριά ο καιρός που θα φτάσουμε στο σημείο να αυτό-απολυόμαστε στο όνομα της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ…
«Σας βλέπω λιγουλάκι σκεπτικό, τώρα τελευταία Γενικέ μου, και αποφάσισα να σας απαλλάξω από τις σκοτούρες… Όχι το σκέφτηκα πολύ σοβαρά, όντως περνάμε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Και θέλω, βρ’ αδερφέ, να κάνω κάτι γι’ αυτό. Αρχικά, το ομολογώ, μου κακοφάνηκε, αλλά τελικά αντιλήφθηκα απόλυτα τους λόγους που σας ανάγκασαν να κλείσετε ένα από τα 17 τμήματα της επιχείρησής σας και δη αυτό που δούλευα εγώ. Σας κατανοώ, και εγώ τα ίδια περνάω… Μονάχα τα μισά καταστήματα στο Mall άδειασα κι αυτά τώρα στις εκπτώσεις, πούυυυ να τολμήσω πριν… Αφήστε που το ‘κοψα πια εντελώς και το «έξω»… Μην κοιτάτε που γίνεται της κακομοίρας στους δρόμους τα ΣαββατοΚύριακα το βράδυ… είναι γιατί βγάζουμε βόλτα τα αυτοκίνητα για πι-πι… Τι να πω, κι η Ελλαδίτσα μας πόσα να αντέξει – μία κουκίδα στο χάρτη είναι… Πάλι καλά που υπάρχει και η EUROVISION και οι σεμνότατες προκαταρτικές εκπομπούλες για να αποφασίσουμε ποιο από τα τρία... (τραγούδια) θα στείλουμε. Ευτυχώς, γιατί έτσι κι εγώ θα μπορέσω να συνεισφέρω ουσιαστικά, πληρώνοντας τον παχυλό οβολό μου γι’ αυτήν την ταπεινή παραγωγή με τα 20 διαφορετικά φουστάνια και τις ασορτί περούκες των αδερφών Μαγγίρα. Να πάρει, καημένε, μια ανάσα η χτυπημένη από τον εγκέλαδο της κρίσης Ελλαδίτσα μας».

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ του πλανήτη… κι οι άλλοι ξελαρυγγιάζονται ότι, έτσι όπως τα’ χουμε κάνεις, σε κάποιες δεκαετίες παίζει και να μην έχει πλανήτη – αλλά όταν λέμε «δεν θα ‘χει πλανήτη» εννοούμε γιοκ, τίποτα, μηδέν. Δεν ξεύρω αν με πιάνιεις, αλλά κι εγώ κι εσύ σε αυτόν τον πλανήτη ζούμε, όχι σε κάποιον άλλο. Εδώ, Γη – Πλάνετ Έρθ… Και χωρίς να θέλω να σε δυσκολέψω, έτσι όπως το ακούω εγώ αυτό, μου κάνει ότι μάλλον κι εμείς δεν θα υπάρχουμε, ή αν πάλι συνεχίσουμε να υπάρχουμε, ποιος ξέρεις πώς θα υπάρχουμε…
Θα μου πεις…
«Ποιος ζει - ποιος πεθαίνει μωρέ μέχρι τότε… Άλλωστε ο Δήμος φρόντισε να ΄χω αυτό το καινούργιο, το φυσικό αέριο – αν και πολύ με στενοχωρεί που δεν θα πληρώνω ΔΕΗ. Ο πατέρας μου, ο παππούς μου, όλοι πληρώναμε πάντα ΔΕΗ… Είναι, πώς να στο πω, σαν να κυλά στο αίμα μας πια. Και τώρα τι - αυτά τα μοδέρνα; Ξέρω’ γω;… Στο κάτω-κάτω της γραφής τι δουλειά έχει η ΔΕΗ με την ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ του πλανήτη;;;…»

Πού να σου πω ότι αν δεν μας προλάβει πρώτη η οικολογική καταστροφή, σίγουρα θα μας προλάβουν άλλα πιο μυστήηηηηηηηρια πράμμματα… Όπως να ξεκινάνε οι πόλεμοι στο μέλλον για το νερό... παλαβό ε;;;
Αλλά τες’παντ’, αυτό είναι αααάλλο μεγααάλοο μπλογκοκεφάλαιο…

Και κάθομαι και σκέφτομαι και μονολογάω: από τη μια η ΟΙΚΟνΟμΙΚΗ από την άλλη η ΟΙΚΟλΟγΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, μόλις δύο γράμματα διαφορά, ...που κάνουν ίσως τη διαφορά;;...
Δεν ξέρω, το αφήνω στην… ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ!!!

ΥστεροΓραφία Πρώτη:


Somewhere Over The Rainbow
by filipegodinho

Γουάτ ε γουάντερφουλ γοόρλντ by Israel Kamakawiwo'ole!!!
Άντεεεε να σκεφτόμαστεεεεεεεε τραγουδιστά λέωωωωωωω!!!

ΥστεροΓραφία Δεύτερη:
Κάτι δανεικό για το τραγουδείν γενικώς και αορίστως, αλλά και ειδικώς για το vision της EUROVISION:
«Έχω βαρεθεί επίσης να ακούω αυτά τα γυρίσματα στην ελληνική μουσική. Νομίζεις ότι έχουν βρει έναν καθηγητή φωνητικής και τους μαθαίνει το ίδιο πράγμα. Σαν παπάδες. Προτιμάμε την παραφωνία, τα λάθη. Χίλιες φορές να είναι ο άλλος φάλτσος, ΠΑΡΑ ΒΑΡΕΤΟΣ»
(η Τερψιχόρη από τους Le Page στο Lifo - 19.02.09)

ElectricityExchange

ReacTable, the interactive music generator!!!

Φοβερή ανακάλυψη και πανέμορφη στην εκτέλεση!
Τα ηλεκτρικά ρεύματα που "τρέχουν" από το ένα κυβάκι στο άλλο και αφήνουν πίσω τους αποτυπώματα ρυθμού και μουσικής! Τί ωραία...

Εννοείται ότι το ηλεκτρονίκο τραπέζι το'χει χρησιμοποιήσει - ποιά άλλη - η Bjork. Αλλά το αντίστοιχο βιντεάκι που βρήκα ήταν κομματάκι άθλιο...

Για περισσοτερά ReacTable βιντεάκια μπορείτε να βολτάρετε εδώ!

FeeeeeeeeeeelingGooood

...directed by Oren Lavie.

Η Simone τραγουδάει και τα σχέδια χορεύουν - σπουδαίο έτσι;;;

Ο Τζόσουα Μπελ ...μάς "χτυπάει" καμπανάκι!

Γιααααααα να σκεφτόμαστεεεε κομματάκιιιιιιιιιι....


(Μέτάφραση από Α. Σ.)
Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό. Ένα κρύο πρωινό του Γενάρη το 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ' οδόν για τη δουλειά τους.
Μετά από 3 λεπτά, ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του. 4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της.
6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά.
10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.
45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια.
1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.
Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστόνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια.
Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;

Ένα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:
Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν' ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα ...πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;

ΥστεροΓραφία πρώτη:
Κυκλοφορεί και σε μέιλ - έτσι με έφτασε κι εμένα θενξ το μαγκνίφισεντ Ριρίνα!
ΥστεροΓραφία δεύτερη:
Μπαρδόν πολλά για την ποιότητα της φωτογραφίας εεεεεε!!!

NonExpiryDate*VOL. 2

Αντιστοίχου και ο ΚασσετοΚέφαλος είναι πάνω - κάτω 6 χρονών και πηγαίνει στην α' δημοτικού!!! Αυτός δεν θυμάμαι αν γεννήθηκε κατά τη διάρκεια τηλεΦΟΝΙΚΗΣ συνδιάλεξης ή υπό τη σκέπη κάποιας τρελά εμπνευσμένης στιγμής ή πάλι σε κάποιο αμφιθέατρο στα Γιάννενα εν' ώρα παραδόσεως... Όπως και να' χει, αν και παμπάλαιος και τούτος, δεν μου κάνει για ληγμένος, οπότε και τον σένιαρα στο PhotoShop για να τον κάνω star ...μην ξεράσω!!!

InteriorDeLuxe

Σπάστε ταααααα ρεεεεεεεεε!!!





*ΚαλάΤαξίδια Lux Interior*

NonExpiryDate*VOL. 1

Τα BlaBlakia γεννήθηκαν 14Δεκ03, ενώ μιλούσα με κάποιον στο τηλέφωνο... Είναι κλασσική περίπτωση σαχλαμαροσχεδιακίων, που λίγο - πολύ όλοι κάνουμε σε ό,τι χαρτί βρίσκουμε εύκαιρο - κωλόχαρτο σαφώς included - εν ώρα μακρόσυρτης τηλεΦΟΝΙΚΗΣ συνδιάλεξης!!! Αν και είναι παλιά, δεν μου φάνηκαν ληγμένα, γι' αυτό και τα σουλούπωσα στο PhotoShop για να γίνουν έργα τέχνης... μη χέσω!!!

ΠουπίνιαΖωντανά

It don't mean a thing if it ain't got THAT swing

Αναρωτιέμαι είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε όλα τούτα; Διαδραστικότητα στο full, αμεσότητα σχεδόν στα όρια του αυθορμητισμού, πραγματικά αυθεντική μουσική από πολύ ταλαντούχους ανθρώπους που το χαίρονται – δεν δουλεύουν… Και, όχι δεν είναι το θέμα ότι σε ταξιδεύουν στη μαγική belle époque, όχι! Είναι που στη σερβίρουν σα δεδομένο! Τυχαίνει απλά εσύ να μη φοράς φανταχτερό καπέλο και φουρό στην άκρη της πολύ ~ μα πάρα πολύ ~ κοντής σου φούστας!!! Και το Gazarte δεν είναι κακόφημο καμπαρέ σε κάποιο σοκάκι της Μονμάρτης… και δεν είναι γεμάτο από καπνό και τσαχπινογαργαλιάρες πόρνες που ψαρεύουν την ευτυχία με καθετή! Και αυτό, απλά τυχαίο!!!

Είναι τόσο απόλυτη η μουσική τους, το κέφι και το ταλέντο τους που αρκούν για να νιώσεις εκτός εποχής! Αμέ, ακόμα κι εσύ, με τα ψευτοκουλτουριάρικα γυαλιά και το επιτηδευμένο ύφος από το μαλλί μέχρι το πατούμενο, ιδίως εσύ…! Που αν και δεν ήξερες τι ήρθες να δεις, κάπου προς το τέλος σε είδα, ξεσπάθωσες, ...άντεεεε τέλος πάντων! Εξαιρετικό live, εξαιρετικός και ο χώρος δεν λέω… αλλά, κοίτααα, μάθε να έχεις έστω την παραμικρή ιδεά για το πού θα δώσεις τα λεφτά σου ένα Σάββατο, ναι;;;

Έτσι, για να είμαστε αντάξιοι τέτοιων ταλέντων που έχουν τη μαγική ιδιότητα να κάνουν το ταξίδι σε άλλες εποχές πραγματικότητα!
Άλλωστε μόλις 2 cd έχουν στο ενεργητικό τους, δεν είναι δα και πολλά:

The Puppini Sisters - Betcha Bottom Dollar (2006)

The Puppini Sisters - The rise and fall of Ruby Woo (2007)