ElectricityExchange

ReacTable, the interactive music generator!!!

Φοβερή ανακάλυψη και πανέμορφη στην εκτέλεση!
Τα ηλεκτρικά ρεύματα που "τρέχουν" από το ένα κυβάκι στο άλλο και αφήνουν πίσω τους αποτυπώματα ρυθμού και μουσικής! Τί ωραία...

Εννοείται ότι το ηλεκτρονίκο τραπέζι το'χει χρησιμοποιήσει - ποιά άλλη - η Bjork. Αλλά το αντίστοιχο βιντεάκι που βρήκα ήταν κομματάκι άθλιο...

Για περισσοτερά ReacTable βιντεάκια μπορείτε να βολτάρετε εδώ!

FeeeeeeeeeeelingGooood

...directed by Oren Lavie.

Η Simone τραγουδάει και τα σχέδια χορεύουν - σπουδαίο έτσι;;;

Ο Τζόσουα Μπελ ...μάς "χτυπάει" καμπανάκι!

Γιααααααα να σκεφτόμαστεεεε κομματάκιιιιιιιιιι....


(Μέτάφραση από Α. Σ.)
Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό. Ένα κρύο πρωινό του Γενάρη το 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ' οδόν για τη δουλειά τους.
Μετά από 3 λεπτά, ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του. 4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της.
6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά.
10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.
45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια.
1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.
Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστόνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια.
Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;

Ένα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:
Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν' ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα ...πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;

ΥστεροΓραφία πρώτη:
Κυκλοφορεί και σε μέιλ - έτσι με έφτασε κι εμένα θενξ το μαγκνίφισεντ Ριρίνα!
ΥστεροΓραφία δεύτερη:
Μπαρδόν πολλά για την ποιότητα της φωτογραφίας εεεεεε!!!

NonExpiryDate*VOL. 2

Αντιστοίχου και ο ΚασσετοΚέφαλος είναι πάνω - κάτω 6 χρονών και πηγαίνει στην α' δημοτικού!!! Αυτός δεν θυμάμαι αν γεννήθηκε κατά τη διάρκεια τηλεΦΟΝΙΚΗΣ συνδιάλεξης ή υπό τη σκέπη κάποιας τρελά εμπνευσμένης στιγμής ή πάλι σε κάποιο αμφιθέατρο στα Γιάννενα εν' ώρα παραδόσεως... Όπως και να' χει, αν και παμπάλαιος και τούτος, δεν μου κάνει για ληγμένος, οπότε και τον σένιαρα στο PhotoShop για να τον κάνω star ...μην ξεράσω!!!

InteriorDeLuxe

Σπάστε ταααααα ρεεεεεεεεε!!!





*ΚαλάΤαξίδια Lux Interior*

NonExpiryDate*VOL. 1

Τα BlaBlakia γεννήθηκαν 14Δεκ03, ενώ μιλούσα με κάποιον στο τηλέφωνο... Είναι κλασσική περίπτωση σαχλαμαροσχεδιακίων, που λίγο - πολύ όλοι κάνουμε σε ό,τι χαρτί βρίσκουμε εύκαιρο - κωλόχαρτο σαφώς included - εν ώρα μακρόσυρτης τηλεΦΟΝΙΚΗΣ συνδιάλεξης!!! Αν και είναι παλιά, δεν μου φάνηκαν ληγμένα, γι' αυτό και τα σουλούπωσα στο PhotoShop για να γίνουν έργα τέχνης... μη χέσω!!!

ΠουπίνιαΖωντανά

It don't mean a thing if it ain't got THAT swing

Αναρωτιέμαι είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε όλα τούτα; Διαδραστικότητα στο full, αμεσότητα σχεδόν στα όρια του αυθορμητισμού, πραγματικά αυθεντική μουσική από πολύ ταλαντούχους ανθρώπους που το χαίρονται – δεν δουλεύουν… Και, όχι δεν είναι το θέμα ότι σε ταξιδεύουν στη μαγική belle époque, όχι! Είναι που στη σερβίρουν σα δεδομένο! Τυχαίνει απλά εσύ να μη φοράς φανταχτερό καπέλο και φουρό στην άκρη της πολύ ~ μα πάρα πολύ ~ κοντής σου φούστας!!! Και το Gazarte δεν είναι κακόφημο καμπαρέ σε κάποιο σοκάκι της Μονμάρτης… και δεν είναι γεμάτο από καπνό και τσαχπινογαργαλιάρες πόρνες που ψαρεύουν την ευτυχία με καθετή! Και αυτό, απλά τυχαίο!!!

Είναι τόσο απόλυτη η μουσική τους, το κέφι και το ταλέντο τους που αρκούν για να νιώσεις εκτός εποχής! Αμέ, ακόμα κι εσύ, με τα ψευτοκουλτουριάρικα γυαλιά και το επιτηδευμένο ύφος από το μαλλί μέχρι το πατούμενο, ιδίως εσύ…! Που αν και δεν ήξερες τι ήρθες να δεις, κάπου προς το τέλος σε είδα, ξεσπάθωσες, ...άντεεεε τέλος πάντων! Εξαιρετικό live, εξαιρετικός και ο χώρος δεν λέω… αλλά, κοίτααα, μάθε να έχεις έστω την παραμικρή ιδεά για το πού θα δώσεις τα λεφτά σου ένα Σάββατο, ναι;;;

Έτσι, για να είμαστε αντάξιοι τέτοιων ταλέντων που έχουν τη μαγική ιδιότητα να κάνουν το ταξίδι σε άλλες εποχές πραγματικότητα!
Άλλωστε μόλις 2 cd έχουν στο ενεργητικό τους, δεν είναι δα και πολλά:

The Puppini Sisters - Betcha Bottom Dollar (2006)

The Puppini Sisters - The rise and fall of Ruby Woo (2007)