Εκεί Πολυτεχνείο, εδώ τι?

το ρΟκ της λΥρας

(τέτοια) δουλειά, δουλειά, δουλειά (βρε) να (μου) λείπει*

*...και για να εξηγούμαι: το άσμα το αγαπάω ιδιαιτέρως και το τραγουδώ με μέγα κέφι αφιερωμένο εξαιρετικά στο αποκορύφωμα μιας εβδομάδας που έσταξε αίμα και ιδρώτα στο όνομα της καταχρηστική εκμετάλλευση του "δουλεύω σε μια εταιρεία". Αν θέτε, το τραγουδάτε κι εσείς μαζί μου για τα δικά σας κρίματα! Ξέρω θα έρθουν κι άλλες τέτοιες εβδομάδες, αλλά, που θα πάει θα τη μάθουμε τη σωστή τη σταυροβελονιά! Να ράβουμε κείνα που τους πρέπει και να ξηλώνουμε εκείνους που τους πρέπει - ξέρετε εσείς ;)

Λυράρης ροκς λέμε - πάμε Δευτέρα αύριο!!! Καλή δύναμη, παιδιάααααααααα!!! Άιντα!!!

σε apHasia...!

Σε κοσμικό παιχνίδι,
...χαμένη...
ταξιδεμένη, μαγεμένη από...

Μπορεί να έχουμε καιρό να τα πούμε, δεν ξέρω αν έλειψα, αν μου έλειψε...
πάντως έψαξα ~ αυτό είναι το σίγουρο ~ ή μάλλον με έψαξα και με βρήκα--->

apHasia

Αν υπάρχει διάθεση, χρόνος... αν είστε ακόμα εδώ γύρω :)
ακολουθήστε τη μουσική
κλικ δε λινκ
να σας δείξω τις μπογιές μου!!!

Για μεγαλύτερη ευκολία το λινκ υπάρχει και δεξιά στη μπάρα!
Χωρο*χρόνου θέλοντος σκοπός μου είναι να διατηρήσω τη διχασμένη μπλογκοσύνθεσή μου... για να δούμε!

ΜΕΤΡΑμε κι εμείς...

...κι αν είναι να σιωπάμε, να' ναι γιατί ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ* παιδιά, μόνο γι' αυτό...

*

"Εμείς φτιάξαμε ένα κράτος για να το αρμέγουμε και όχι για να λειτουργεί ως κράτος. Και το κράτος το πραγματικό το παίζει η οικογένεια και το χωριό. Γίνεται αίμα και τόπος. Και υπονομεύουν το αίμα και ο τόπος το κράτος. Γιατί διαμορφώνεται κατ' ανάγκη μια πελατειακή σχέση, τέτοια που για να υπάρχει κράτος με τους πολιτικούς πρέπει οπωσδήποτε να εξυπηρετούνται οι νοοτροπίες των πολιτών. Οι οποίες είναι: αίμα και τόπος. Αυτό είναι η μόνιμη κρίση του ελληνικού κράτους, αυτή είναι η αποτυχία του σωστού Καλλικράτη...
...[Ο Έλληνας αποφασίζει να φοροδιαφύγει] διότι το κράτος είναι μια αφηρημένη οντότητα που απαιτεί ευθύνη και σκέψη, ενώ το αίμα δεν ζητάει. Η οικογένεια δεν μας ζητάει σκέψη, μας ζητάει ένστικτο. Και τα δίνουμε όλα για την οικογένεια, αλλά για το κράτος... η γνωστή φράση "καθαρό σπίτι, σκουπίδια στο δρόμο". Αυτή είναι εμβληματική πραγματικότητα, η οποία δείχνει πόσο κακή σχέση έχουμε με τη δημόσια πραγματικότητα, δηλαδή με το ότι δεν θέλουμε να είμαστε πολίτες, έγκειται στον μόνιμο πόλεμο με το κράτος. Ζούμε μονίμως πόλεμο με το κράτος. Άρα και το παρασύρουμε εκεί που θέλουμε. Γιατί η εξουσία, προκειμένου να κερδίσει, οφείλει να ακολουθεί τα γούστα μας".

(Στέλιος Ράμφος στο faq Απριλίου~Μαίου, σελ. 20 - 23)

STR*ΙΧΝΗ*NE

by the Sonics

Διεγερτικό, δηλητηριώδες γκαράζ ροκ από τη δεκαετία του '60, που δρα κατευθείαν στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Σε μικρή ποσότητα δυναμώνει τους χτύπους της καρδιάς και της αναπνοής
και αφήνει πίσω του ίχνη εκστατικών χορευτικών κινήσεων.
ΞΕΣΑΛΩΣΤΕεεεε - doctor's orders!!!!

κ*άστρο

Στο τέμπο των οπλών αλόγου,
με τη διάθεση νανουρίσματος, αργού, αλλά σίγουρου, αποφασισμένου,
στη μελωδία μίας φωνής που πιστεύει κάθε λέξη που λέει...

Οι εβδομάδες που πέρασαν κι αυτές που θα' ρθουν σμιλεύουν μικρά κομμάτια κούρασης στο πρόσωπο και το μυαλό...

Άραγε το κάστρο να είναι άστρο; κι εγώ να κρέμασα την ευχή μου στην πτώση του;

Hand me down my moonshine - Luther Allison:
κατεβάστε όλο το album με την πρώτη ευκαιρία!

c*lean

Μυρωδιά από ψητά καλαμαράκια φυσούσε έξω απ' το μπαλκόνι.

Δυο φίλοι μου 'φεραν τη Θεσσαλονίκη.

Ο D-D DJ Adam σταμάτησε το χρόνο μέσα σε μια κασέτα.

Τα Γιάννενα με επισκέφτηκαν και γνώρισαν την Αθήνα μου.

Το σπίτι μου μεγάλωσε κι η αγάπη μου εγκαταστάθηκε κάτω από τα σεντόνια, κρεμάει το μπουφάν της στην κρεμάστρα δίπλα απ' την πόρτα, κάνει χαρές όταν σχολάει νωρίς και προλαβαίνει να αγοράσει γάλα, καρότα και φαϊ για τον γάτο...

Η αγάπη μου μεγάλωσε, μικραίνει τις στιγμές και περνάει μέσα απ' την τρύπα της βελόνας, δένεται με σπάγκο πάνω μου.

Τα τραγούδια είναι οι φίλοι μου και οι φίλοι μου είναι φίλοι μου ακόμα.

Είναι πανί χρωματιστό.

Έφτιαξαν οικογένειες, φιλάνε το χρόνο στα πιο μικρά πατουσάκια...!

Μου στέλνουν γράμματα απ' την Αγγλία και συναντιόμαστε στο εκκλησάκι κοντά στο ποδηλατοδρόμιο της Golden Horse.

Άλλοτε πάλι, κάνουν πρόβες στο Παγκράτι και σκαρώνουν στιχάκια με την Αστραδενή...

Η αγάπη μου είναι σπάγκος, οι φίλοι μου πανί χρωματιστό, ο δικός μου χαρταετός να στηριχτώ...!