16.2.10

c*lean



Μυρωδιά από ψητά καλαμαράκια φυσούσε έξω απ' το μπαλκόνι.

Δυο φίλοι μου 'φεραν τη Θεσσαλονίκη.

Ο D-D DJ Adam σταμάτησε το χρόνο μέσα σε μια κασέτα.

Τα Γιάννενα με επισκέφτηκαν και γνώρισαν την Αθήνα μου.

Το σπίτι μου μεγάλωσε κι η αγάπη μου εγκαταστάθηκε κάτω από τα σεντόνια, κρεμάει το μπουφάν της στην κρεμάστρα δίπλα απ' την πόρτα, κάνει χαρές όταν σχολάει νωρίς και προλαβαίνει να αγοράσει γάλα, καρότα και φαϊ για τον γάτο...

Η αγάπη μου μεγάλωσε, μικραίνει τις στιγμές και περνάει μέσα απ' την τρύπα της βελόνας, δένεται με σπάγκο πάνω μου.

Τα τραγούδια είναι οι φίλοι μου και οι φίλοι μου είναι φίλοι μου ακόμα.

Είναι πανί χρωματιστό.

Έφτιαξαν οικογένειες, φιλάνε το χρόνο στα πιο μικρά πατουσάκια...!

Μου στέλνουν γράμματα απ' την Αγγλία και συναντιόμαστε στο εκκλησάκι κοντά στο ποδηλατοδρόμιο της Golden Horse.

Άλλοτε πάλι, κάνουν πρόβες στο Παγκράτι και σκαρώνουν στιχάκια με την Αστραδενή...

Η αγάπη μου είναι σπάγκος, οι φίλοι μου πανί χρωματιστό, ο δικός μου χαρταετός να στηριχτώ...!




2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πάντα φίλοι, και πάντα εδώ για σένα… όσο κοντά και όσο μακριά, όχι μόνο για το χθες, αλλά και για το σήμερα. Είσαι ένας από τους ανθρώπους που με επηρέασαν να γίνω αυτό που είμαι και δεν θα το ξεχάσω… και όποτε θες τις computerικές μου συμβουλές, στείλε μου γράμμα…από Ελλάδα:)

BlogBastard είπε...

"Όχι μόνο για το χτες, αλλά και για το σήμερα" καλά τα λες! Γιατί τον τελευταίο καιρό έχω βαλθεί να αναμετριέμαι με σωρό αναμνήσεων, σαν τα παππούδια με τα σκονισμένα φωτογραφικά άλμπουμ!!!
Α! και το ξέρεις ότι όποιος επηρρεάζει κάποιον, δεν μπορεί παρά να επηρρεάζεται το ίδιο καλέ μου φίλε!!! Το σαγαπάω μου είναι εξίσου εδώ και εξίσου για πάντα... κι αν θες στο στέλνω και σε γράμμα από Ελλάδά:)